زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند
آنقدر زیباست این بی بازگشت
که برایش میشود از جان گذشت
گر سوز عشق در دل ما رخنه گر نبود
سلطات عشق را به سوی ما نظر نبود
عشق اگر آید برد گوش دل فرزانه را
دزد عاقل اول میکشد چراغ خانه را
پانی
ونترسم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست.
مرگ وارنه یک زنجره نیست.
مرگ در ذهن اقاقی جاری است.
مرگ در اب وهوای خوش اندیشه نشیمن دارد.
مرگ درذات شب دهکده ازصبح سخن می گوید.
مرگ با خوشه انگور می اید به دهان.
مرگ در حنجره ی سرخ_گلو میخواند.
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.
مرگ گاهی ریحان می چیند.
....
گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد.
وهمه می دانیم
ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است